Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Με την πένα της ψυχής μου .

Άγιες Μέρες .
Ζωή μου στον δρόμο γυρνάς, βρήκες κάτι;;; ;Oχι καλή μου ο αέρας μόνο κάτι μου  θυμίζει, δεν ξέρω όμως ,τι...!  αν μπορείς  εσύ να το βρεις ,καλά θα είναι ,πές το μου και μένα να με βγάλεις από την περιέργεια. Ναι ,σε βλέπω γεμάτη περιέργεια ,ανησυχία θα το έλεγα ,όχι καημένη, αλλά πως να σου το πω ,αδιαφορεί ο κόσμος λίγο, περπατάει σαν  χαμένος, λες  να χάθηκε;;; όχι εδώ είναι ,το χέρι του βάζει στην τσέπη του το βγάζει το κοιτάει ,δεν βλέπω να κρατάει τίποτα  και  πότε πότε κουνάει το κεφάλι του.Να κοίτα ,στην γωνία απέναντι τον χαιρετάνε δύο μικρούλια, κάτι λένε , νομίζω ,μπαμπά φωνάζουν ,να ,τώρα τα αγκαλιάζει ,αλλά κλαίει, μάλλον από χαρά, όχι ,δεν είναι δάκρυα χαράς αυτά, γονάτισε κάτω ,κοίτα κοίτα ,,εγώ  κοιτάω ,η Κοινωνία κοιτάει;;; ποια Κοινωνία λες;;; υπάρχει;;;;....τι δεν υπάρχει;;; άγιες μέρες σου λένε μετά,μα ούτε αυτές τις άγιες μέρες ,για σκέψου τον υπόλοιπο χρόνο....τρομερό,τραγικό θα έλεγα. Όσο υπάρχει ζωή ,υπάρχει και ελπίδα. Ό θεός μας στέλνει πότε μια ηλιόλουστη μέρα και πότε μια άλλη με θύελλες και βροχές. Το αίσθημα της ελπίδας σε ανακουφίζει .Η ελπίδα ανθίζει μέσα στο στήθος του Ανθρώπου και να ξέρεις είναι ο καλύτερος γιατρός. Μη χάνεις άνθρωπε την ελπίδα σου ,αλλά μην παραμυθιάζεσαι κιόλας ,άρπαξε  την ζωή από τον γιακά και γονάτισε   την εσύ πριν σε γονατίσει εκείνη .Άγιες μέρες ,πονάει η ψυχή μου για τον κάθε έναν από εμάς, αγάπησε και πιάσε το χέρι του διπλανού σου ,το έχει ανάγκη........!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου