Καθημερινό καλό σας ξημέρωμα !!!

Επίτρεψέ μου για σήμερα να χάσω το θάρρος μου

Πριν ξεκινήσω θέλω να ζητήσω συγνώμη. Δεν σου χρωστάω συγνώμη, αλλά  σου την λέω, γιατί ίσως να ήθελες να ακούσεις κάτι αισιόδοξο, κάτι όμορφο από  μένα. Αλλά  σήμερα δεν μπορώ. Και με την φράση ''δεν μπορώ'', εννοώ ακριβώς την αδυναμία μου να βγάλω κάτι όμορφο και αισιόδοξο σήμερα με τα λόγια μου. Αλλά  προτιμώ να είμαι αληθινή, παρά  να πουλάω έναν κάλπικο εαυτό, που πάντα είναι αισιόδοξος, και πάντα να νοιώθει σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά.. Σήμερα λοιπόν γκρινιάζω. Κι αν τελικά δεν πάνε όλα καλά...;
Μου βγαίνει η επιθυμία να  γκρινιάζω,  που βλέπω αδιέξοδα μπροστά μου για τους αγαπημένους μου ανθρώπους, που βλέπω να στενοχωριούνται και να μην μπορώ να τους βοηθήσω, που βλέπω να πνίγονται και να βουλιάζουν στην απογοήτευση.. Αφού δεν μπορώ να δείξω σε αυτούς την στενοχώρια μου, την βγάζω εδώ, στις λέξεις, που είναι πάντα ανεκτικές μαζί μου και με αγκαλιάζουν στοργικά, ακόμη κι όταν τις ''κακοποιώ'' με τις μεγαλοστομίες μου. Γκρινιάζω, γιατί μπορώ να ανεχτώ τις δικές μου απελπισίες, να χειριστώ τις  κακοδιαθέσεις  μου, αλλά των δικών μου ανθρώπων δεν έχω την δύναμη να τις διαχειριστώ. Και γι' αυτό και με πονάνε πιο πολύ, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω την δύναμη να τις σβήσω. Δεν μπορώ να επιβάλλω στον άλλο να είναι καλά, να γίνει χαρούμενος. Και ακόμη περισσότερο σε μία εποχή που παντού υπάρχουν αδιέξοδα και κλειστές πόρτες. ΄Εχεις νοιώσει ποτέ αυτό το αίσθημα της παράλυσης, μπροστά στον πόνο ενός αγαπημένου σου προσώπου; Με κοιτάς κατάματα και κρέμεσαι από τις λέξεις μου, σαν να περιμένεις από εμένα τη μαγική λύση. Τι να πω και τι λύση να προτείνω σε εσένα που χρειάζεσαι βοήθεια στην εποχή που τα όνειρα απαγορεύονται;;